«Бәлкім, бірдеңе болар. Мұны айтып отырған себебім — мен әдетте өте сабырлы адаммын, әсіресе октагоннан тыс жерде. Бірақ соңғы бір жарым-екі жылда белсенді өнер көрсетуден алшақ болдым. Бұл бір өтпелі кезең секілді. Сен торда болмасаң да, адамдар әлі де бізді сол баяғы қаһарлы, үнемі шайқасқа дайын жойқын жауынгер ретінде көреді. Сосын таңғалады: ‘Неге сен соншалықты жайбарақатсың? Сен мықты файтер едің ғой’. Бірақ мен ондай емеспін. Ал қайтадан қызу жарысқа араласқанда, ішкі жауынгерлік күйге қайта түсесің. Бұл туралы мен Жорж Сен-Пьермен де сөйлескенмін — ол да осындай күйді бастан кешкенін айтқан. Енді мен қайтадан сапқа оралған соң, егер біз Белал екеуміз бір жерде жолығып қалсақ, араға күзет қою қажет болуы да ғажап емес».